Het begon als een heerlijke middag. Het was heerlijk weer en we wilden niet binnen zitten dus vertrokken we richting het stuwmeer om te wandelen.
Het zonnetje scheen en het voelde als lente. Je zou niet zeggen dat de sint al in het land is en het over een maand kerstvakantie is. Het weer was super!
De meiden speelden in de bergen bladeren die er lagen.
Ze namen zelfs even de tijd om voor mama te poseren.
Ook de eendjes waren we niet vergeten.
We hadden oud brood meegenomen voor ze, maar helaas waren het er te veel, we konden ze niet allemaal hun buikjes vol laten eten.
Toen gebeurde er een drama. Amy en Jordan stonden al op het bruggetje en wij kwamen er nog aan met Teagan in de buggy. Ineens begonnen ze te gillen, helemaal in paniek! Ik zag Amy, maar Jordan niet. Wat er in een paar seconden door je hoofd kan schieten zeg! Gelukkig zag ik Jordan ook tevoorschijn komen.
Strikje was in het water gevallen!
Amy had hem even op de leuning gezet en per ongeluk los gelaten.
En Strikje kon dus niet zelf blijven zitten.
Voor iedereen die Strikje niet kent: Strikje is Amy's knuffel. Ze neemt hem bijna overal mee naartoe. Iedere avond slaapt hij in haar bed en hij betekent alles voor haar.
Maar toen lag Strikje in het water.
Hij kon wel goed zwemmen.
Anita en ik bedachten ons welke opties we hadden: Anita wilde het water in gaan om hem te halen. Dat vond ik geen goed idee. We konden een visser zoeken en kijken of hij hem met de hengel eruit kon vissen. We konden kijken of er honden waren die goed konden zwemmen en hem eruit wilden halen.
We konden wachten tot hij onderging en een nieuwe knuffel voor Amy gaan kopen.
Terwijl wij ons dit bedachten, dreef Strikje steeds verder weg en bleef Amy intens verdrietig huilen.
We hadden min of meer besloten te gaan kijken voor een nieuw vriendje. Amy had twee eisen: hij moest lief zijn en ook aardig voor Pim (Jordan's knuffel)Maar we konden hem ook niet zomaar daar achterlaten. Dat voelde niet goed. Alsof we verzaakten. We zijn hem blijven volgen, over het meer.
Tot ineens... na 40 minuten wachten, de stroming hem richting kant dreef.
Ongelofelijk! Hij dreef zomaar naar ons toe.
Met een lange stok heeft oma hem (sorry haar) uit het water weten te vissen.
Wat een avontuur had Strik beleefd! En zwemmen dat ze kan!
Na drie kwartier werden Amy en haar beste vriendje herenigd!
Wat een middag....
dat had verschrikkelijk kunnen aflopen
BeantwoordenVerwijderenfijn dat iedereen weer veilig op het droge is!
Wat een verhaal! Gelukkig is hij weer veilig in de armen van Amy.
BeantwoordenVerwijderenleuk hoe je dat zo mooi verwoord,
BeantwoordenVerwijderenhet zou zo een verhaal uit een kinderboekje kunnen zijn.
fijn dat Amy d'r knuffel terug heeft,
dat had een groot drama kunnen worden. onze zoon heeft ook een knuffel en owee als hij zoek is!!!!!!!!
Oooooh wat een verhaal!!! Gelukkig met een happy end! :-D Groetjes Marije.
BeantwoordenVerwijderen